Bello Gallico 100 mijl

Op 14 december liep ik de bello gallico 100 mijl. Dat is de 2de wedstrijd van de Legends Slam. 4 races op 1 jaar tijd waar de gelukkigen minstens 100 mijl aan hun broek hebben. Het beloofde een modderfeestje te worden volgens de weersvoorspellingen. Na een regen weekje, ontbrak het niet aan buien, wind stoten, een zee van gebladerde modder stroompjes of loopgraven. Kortom de zonnecrême mocht ik thuis laten. We liepen dan vooral in den pikkedonker.

Echt snel ben ik niet, deze dieseltank begint pas te renderen als de echte flandriens buiten komen, dus na ne km of 100. En het was een veldslag. Glijden splashen en doorbijten met Andy Schouppe, Claudia Hanisch en Adam De Backer was het menu voor de eerste 80, wie weet eindigden we wel onder de 20 uur? Mispoes!

Ook Ward Geyskens Barry van Oven Lander Debrabandere Rik Goris Kristof Vanbeneden Wim Peeters Kevin Servranckx Kevin Eulaerts en Alexander De Wulf en Merijn Geerts waren bij de 'gelukkigen' in deze veldslag tussen het 'zachte' terrein en de weerselementen. Sommigen sneuvelden, anderen zagen af.

Ik had mijn oorlogsplan al klaar. 9 weken zwaar trainen om in alle omstandigheden te kunnen presteren. Een winter editie a la Stalingrad mocht me niet van mijn sokken blazen. Het was niet te koud, maar er was veel wind en de hoeveelheid regen op voorhand, maakten dat de loopgraven er niet beter op lagen. Natte voeten, modder hopen langs de binnenkant van de schoentjes, trench feet, ingekoekte modderbeenbeharing zijwaardse mudflip, voorwaartse scheenblok, voor ieder wat wils 🥴. Ik kreeg het allemaal te verduren.

Deze keer wou ik zien wat ik waard was. Geen salonrun zoals de great escape met 31 uurtjes genieten met danspasjes. Nee gaan met die banaan. De koers aframmen. Ik liet mijn goede vrienden in de steek om mezelf op te zoeken. En ik ben mezelf tegengekomen, vooral in of na een checkpoint.
De warmte maakte me loom, en lui en deed met rillen. Ik werd half onwel en probeerde in the field terug te strijden. Daarom change of tactics : het laatste checkpoint ben ik zelf bijna niet in gegaan.

Lekker een krok uit het vuistje en al wandelend eten. Jan ik ben vaak eenzaam geweest met mijn muziek. Maar blijven gaan was de boodschap. De laatste 40 deed ik nog een serieuze coup kwa plaatsen in het voorlaatste cp en daarna nog 2 man afgemaakt on the tracks. Sorry addie en francois denk ik.

Na lang, lang, heel lang alleen te lopen, kwam ik aan op het podium. Lege zaal, maar ik maakte kabaal voor 10! Plaats 6 van de 190 is mijn beste ooit. Dus dat ego zit wel snor. Risico accepted, mission accomplished. Dank u Tim De Vriendt en Stef Schuermans voor deze mooie harde strijd. Goede bewegwijzering btw.

La Magnetoise : waar voor je geld

Wil je eens echt zot doen en waar voor je geld hebben? Schrijf je dan op voorhand in voor de Ultratrail La Magnetoise : 3 euro voor 58 km. Dit is ongeveer een euro per 20 km. Daarbij was het nog is een gevariëerde en uitdagende wedstrijd. Een absolute aanrader dus.

lekker klauteren

De organisatoren begonnen : Het zijn 2 ipv 3 bevoorradingen. Het begin is stevig, het midden vlak en het eind is hard.
Onze vertaling ervan : het begin is leuk, het midden een patattenveld en het einde brutaal.

Deze tocht was super om de beenspiertjes is lekker wakker te schudden. Het weer was geweldig, in dat februari zonnetje kan je wel tegen een stootje. Onze tactiek : op het gemakske beginnen en niet afgeven. En dat werkte. De Seroto trein kwam al fotograferend op gang en rakelde gestaag wandelende lijken op tot aan de finish.

Schuine dwarspaadjes, ravijnen klimtouwen, patatten velden  doorploeteren, modderbeken, chips-oases je kwam het er allemaal tegen. Danku organisatie! Danku loopmakkertjes van Seroto.

Alec, Rik en Frank na de trail

Ultralopen door dummies

Na 6 jaar mocht er nog eens een vervolg komen op mijn loop avontuur blog. Feitelijk zou deze blog  niet meer lopen door dummies moeten heten, ik zou hem moeten herdopen naar "ultralopen door dummies".

Inderdiedie, sinds vorig jaar heb ik ultraruns onder de knie, ik ben dus een ultrarunner vanaf nu. Aangezien je tijdens een trailrun minder snel loopt en de natuur er veel mooier is, is de perceptie van inspanning veel lager. Het lijkt dus gemakkelijker dan marathons lopen ondanks dat het verder is en langer duurt.

En er zijn nog voordelen aan verbonden. Ik heb er een paar vrienden bijgekregen, allemaal maften die zicht de seoroto noemen. Voort ben ik terug beginnen lezen, luisteren en leren over het lopen.

Wat dacht je van deze podcast ? https://www.scienceofultra.com/ Super goed geduide informatie die menig ultrarunner goed van pas kan komen. Tevens aangenaam leesvoer tijdens de eenzame runs.