Oppepper

Niet elke training gaat even vlot, maar nu zit ik terug op hete kolen. Mijn hartslag stijgt minder snel en mijn snelheid is dik in orde. Meer en meer begin ik er in te geloven. Zal al die geïnvesteerde tijd en arbeid opbrengen? Zal ik zonder kleer/spierscheuren de finish halen op de marathon van Brussel 2010. Haal ik de 3 u 30?

De toekomst zal het zeggen. Het is zeker mogelijk. Hoewel ik nog maar sinds maart serieus met lopen begonnen ben, begint mijn lichaam al te wennen aan de vele kilometers. Vorige weken deed ik er nog 90 en 75.

Maar één ding is zeker. Op de dag zelf ga ik er ene lap op geven. En moest het toch niet allemaal van een leien dakje gaan. Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Pain is temporary, glory is forever.